Poema para despedir a un ser querido.
Podes chorar porque se foi,
ou podes sorrir porque viviu.
Podes pechar os ollos
e rezar para que volva,
ou podes abrilos e ver todo o que deixou;
o teu corazón pode estar baleiro
porque non o podes ver,
ou pode estar cheo do amor
que compartiches.
Podes chorar, pechar a túa mente, sentir o baleiro e dar as costas,
ou podes facer o que a el lle gustaría:
Sorrir, abrir os ollos, amar e seguir.
Este poema tradicional escocés vai dedicado á unha clubeira moi especial que acaba de perder a alguén moi importante dun xeito traumático e de igual modo a outra alumna deste centro que tamén lle acaba de acontecer o mesmo estes días. A literatura e as palabras non curan, pero poden ser terapéuticas en momentos moi traumáticos das nosas vidas.
Ningún comentario:
Publicar un comentario